Στιγμές Άουτς, Μία ιστορία για τις λέξεις που πονάνε
Σας το έχω ξαναπεί, στο άρθρο για το παιδικό βιβλίο "Το κουνελάκι άκουγε", ότι χαίρομαι ιδιαίτερα για την εξέλιξη στο παιδικό βιβλίο και εύχομαι να συνεχίσω να το λέω για πολλά χρόνια ακόμα! Σε μία εποχή που το «Με πειράζουν τα παιδιά στο σχολείο» δεν αντιμετωπίζεται με αδιαφορία και το κλασικό αγαπημένο (not) των δικών μας παιδικών χρόνων «Καλά δεν πειράζει, παιδιά είναι!» ή το ακόμα χειρότερο: «Πείραζε τα και εσύ!», έχω ελπίδες ότι τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν καλύτερα από ότι εμείς.
Είμαι ένα και πενήντα εννέα (με παπούτσια) και με λένε Μάρω. Το πιο ευφυές παρατσούκλι που ειπώθηκε ποτέ, και με το οποίο μεγάλωσα, ήταν το «Μάρω Κοντού». Δηλαδή, εντάξει, ακόμα και όταν με πλήγωνε - η σχολική μου ηλικία ήταν ολόκληρη μία στιγμή άουτς - υποκλινόμουν στο πόσο έξυπνο ήταν! Και φυσικά ανταπέδιδα με δικές μου εξυπνάδες και πολλές λέξεις που πονάνε. Με άλλα λόγια αμυνόμουν με επίθεση. Γιατί μόνο αυτό ήξερα ως αντίδραση.
Στιγμές Άουτς, Μία ιστορία για τις λέξεις που πονάνε
Θυμάμαι όμως ότι ποτέ δεν ασχολήθηκα με το κοροϊδέψω κάποιο παιδί λόγω της εμφάνισής του ακριβώς επειδή δεν ήθελα να νιώσει κάποιο άλλο παιδί το άσχημα συναίσθημα που ένιωθα εγώ κάθε φορά που άκουγα το παρατσούκλι μου. Αν τα βάλω κάτω με την πλήρη έννοια του bullying ίσως αυτό που μου συνέβαινε δεν ήταν ακριβώς αυτό. Υπήρχε όμως απέναντί μου μία μικροεπιθετικότητα η οποία με έκανε και εμένα να αποκρίνομαι με θυμό.
Επειδή όμως οι εποχές (ευτυχώς) αλλάζουν και είμαστε πια πολύ πιο συνειδητοποιημένοι, έκατσε ο καλός ο Dr Michael Genhart και έγραψε το βιβλίο Στιγμές Άουτς, Μία ιστορία για τις λέξεις που πονάνε που κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, με εικονογράφηση της Viviana Garofoli. Είναι ένα βιβλίο για να δείξει στα παιδιά ότι όταν λένε μία κακία ή μία άσχημη κουβέντα δημιουργούν μία στιγμή άουτς. Περιγραφεί με απλά λόγια την αμηχανία που νιώθουν τα παιδιά όταν κάποιος λέει μία κακία, το ότι πολλές φορές γίνεται για να αισθανθούν τα παιδιά μέρος του συνόλου και ότι ουσιαστικά δημιουργείται από την ανάγκη τους να κάνουν τους άλλους να γελάσουν και τους αποδεχτούν.
Στιγμές Άουτς, Μία ιστορία για τις λέξεις που πονάνε
Το βιβλίο δεν μένει στο bulling αλλά επικεντρώνεται στην μικροεπιθετικότητα. Ο τρόπος γραφής είναι ιδανικός για παιδιά κάθε ηλικίας γιατί είναι ήπιος και ευγενικός και δεν «πατρονάρει» τα παιδιά, κάτι που μπορούν εύκολα να διακρίνουν.
Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί συγκεκριμένα και πολύ κοινά παραδείγματα λέξεων και φράσεων που πληγώνουν και έτσι το παιδί μπορεί να κάνει σύνδεση με αυτά που έχει τύχει να έχει ακούσει.
Φυσικά το καλύτερο από όλα είναι οι απλές, αναλυτικές και πολύ ξεκάθαρες λύσεις που προτείνονται όταν ένα παιδί ακούει κάποιον να λέει λέξεις που πονάνε είτε σε αυτό, είτε σε κάποιον άλλο.
Στιγμές Άουτς, Μία ιστορία για τις λέξεις που πονάνε
Δεν είναι ποτέ νωρίς να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο στα παιδιά μας και να τους το δώσουμε να το διαβάσουν αν μπορούν και μόνα τους.
Είναι πολύ σημαντικό να διαβάσουμε και το σημείωμα για εκπαιδευτικούς και γονείς στο τέλος του βιβλίου. Περιέχει ένα σύντομο αλλά πολύ καλό οδηγό για τις περιπτώσεις που το παιδί δέχεται ή παρουσιάζει το ίδιο μικροεπιθετικότητα. Κανείς δεν περιμένει από τους γονείς να γνωρίζουν τα πάντα. Για αυτό υπάρχουν τα βιβλία!
Για πείτε: Τι παρατσούκλι είχατε στο σχολείο και πόσο σας πόναγε;
