Ξέρεις τη φάση που ανοίγεις ένα βιβλίο και μαγεύεσαι από τη πρώτη σελίδα; Που από την πρώτη γραμμή ξέρεις ότι το βιβλίο θα είναι καταπληκτικό; Εκεί που ο/η συγγραφέας έχει κατορθώσει να εφαρμόσει όλη την ψυχολογία που απαιτείται για να σε κάνει να διαλέξεις αυτό το βιβλίο και όχι το διπλανό του; Στα παιδικά βιβλία αυτό γίνεται όχι τόσο με λόγια, αλλά με την εικονογράφηση. Για ένα τέτοιο βιβλίο και η ανάρτηση αυτή: Ο κηπουρός της νύχτας από τους αδερφούς Φαν των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Τα αδέρφια Φαν κατάφεραν για ακόμα μία φορά να γράψουν ένα καταπληκτικό βιβλίο. Ο κηπουρός της νύχτας περιγράφει τη ζωή του Ουίλιαμ ενός μικρού αγοριού που μένει στο ορφανοτροφείο της οδού Γκριμλοκ. Το ορφανοτροφείο της οδού Γκρίμλοκ αλλά και ολόκληρη η οδός είναι ακριβώς όπως την περιγράφει το όνομά της. Γκρίζα μουντή και χωρίς χρώμα.
Ο Ουίλιαμ ξυπνάει ένα πρωί και από το παράθυρο του δωματίου του στο ορφανοτροφείο βλέπει μία υπέροχη έκπληξη. Το τεράστιο δέντρο που βρίσκεται στην αυλή του ορφανοτροφείου έχει πάρει τη μορφή μιας υπέροχης πράσινης κουκουβάγιας. Τις επόμενες μέρες στην οδό Γκρίμλοκ εμφανίζονται και άλλα τέτοια αριστουργήματα στα δέντρα. 'Ενας παπαγάλος, ένας ελέφαντας και ένας υπέροχος τεράστιος δράκος!
Ο Ουίλιαμ γίνεται και αυτός μέρος των καταπληκτικών αυτών δημιουργιών με τη βοήθεια του κηπουρού της νύχτας.
Ενα καταπληκτικό παραμύθι που θίγει δύσκολα θέματα τα οποία είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξηγήσουμε στα παιδιά, όπως αυτό της ορφάνιας. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να μιλήσω για αυτό το θέμα στη μικρή μου αλλά τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω την οδό που έχω ακολουθήσει σε όλα τα υπόλοιπα πράγματα και να την αφήσω να έρθει κοντά μου με ότι ερωτήσεις έχει. Ίσως λόγο ηλικίας ακόμα δεν μου έχει σχολιάσει κάτι.
Αυτό που είναι καταπληκτικό σε αυτό το βιβλίο πέρα από την αριστουργηματική εικονογράφηση είναι ο τρόπος με τον οποίον προχωρά η ιστορία και το νόημά της. Όταν ανοίγεις το βιβλίο τα πάντα είναι γκρίζα, μουντά και χωρίς χρώμα. Σιγά σιγά όμως, σελίδα με τη σελίδα, ο κηπουρός εκτός από σχήμα στα δέντρα, δίνει και χρώμα στη ζωή των ανθρώπων αυτής της γκρίζας πόλης. Τους βγάζει από το σπίτι τους, τους φέρνει κοντά, τους δίνει την ευκαιρία να γνωριστούν και να νοιαστούν.
Η πατρική φιγούρα του κηπουρού προς τον Ουίλιαμ διδάσκει αισιοδοξία και ελπίδα. Όλο το βιβλίο είναι τρυφερό και υπέροχο και σίγουρα το ίδιο θα αισθανθούν και τα παιδιά διαβάζοντάς το.
