Αυτή είναι η ιστορία μίας κουρτίνας που άλλαξε ζωή και έγινε εργαλείο για την ψυχική ηρεμία των γονιών ενός μικρού κοριτσιού. Ξεκινάει κάπως έτσι: Κάπου εκεί στους δώδεκα μήνες της ζωής της, η κόρη μου αποφάσισε ότι δεν της αρέσει η διαδικασία της αλλαγής πάνας. Παρόλο που πάντα την ρωτούσα αν ήθελε να αλλάξει πάνα και περίμενα να είναι ήρεμη και ευχαριστημένη, μόλις την ξάπλωνα στο τραπέζι που είχα φτιάξει αλλαξιέρα, άρχιζε το κλάμα.
Δεν υπήρχε φυσικά περίπτωση να την αφήσω χωρίς καθαρή πάνα, αλλά δεν υπήρχε και περίπτωση να ταλαιπωρώ το μωράκι με μια διαδικασία που δεν της άρεσε. Μια μέρα λοιπόν εκεί που κοίταζα το ταβάνι πάνω από την αλλαξιέρα ενώ η μικρή έκλαιγε, προσπαθώντας να βρω υπομονή και λύση στο πρόβλημα μου, το μάτι μου έπεσε στη κουρτίνα του παραθύρου.
Ήταν από τα ωραιότερα σχέδια για παιδικές κουρτίνες που είχα δει στα μαγαζιά, άφηνε τον ήλιο να περνάει και είχε επάνω παιδικά σχέδια με κουκουβάγιες, δέντρα, λαγουδάκια και σκαντζόχοιρους. Άρχισα λοιπόν να μιλάω σαν να είμαι η μαμά κουκουβάγια. Είπα ότι με λένε Τούλα και ρώτησα το όνομα της κόρης μου. Φυσικά αυτό απέσπασε τη προσοχή της κόρης μου και σταμάτησε να κλαίει. Συνέχισα να της μιλάω σαν να είμαι η κουκουβάγια, πήρα το οκ για την αλλαγή πάνας και συνέχισα να κάνω και τις φωνές των άλλων ζώων. Είναι περιττό να πω ότι η κόρη μου μετά από αυτό ήθελε διακαώς να αλλάζουμε πάνα για να βλέπει τους φίλους της και να μιλάνε.
Η ιστορία μίας κουρτίνας
Ακριβώς την ίδια φάση περάσαμε όταν το γλυκό μου παιδί φοβόταν το πιστολάκι των μαλλιών. Πρώτα "στεγνώναμε" τα φτερά της κουκουβάγιας και μετά τα μαλλιά της κόρης μου.
Σιγά σιγά, τα ζωάκια πάνω στη κουρτίνα έγιναν ένα εργαλείο για εμένα και τον σύζυγό μου και ένας αναίμακτος τρόπος να καθησυχάσουμε κάποιες από τις αγωνίες και τους φόβους του παιδιού.
Θα μου πεις, μα με την κουρτίνα; Ναι, με την κουρτίνα. Για αυτό όταν αποφάσισα ότι θέλουμε νέες κουρτίνες για το παιδικό δωμάτιο έψαξα και βρήκα πάλι ένα σχέδιο με όμορφα χρώματα και μια παράσταση με ζωάκια για να είμαι έτοιμη αν μου χρειαστεί!
Αυτή τη φορά, δεν τις έφτιαξα με τη βοήθεια της μαμάς μου γιατί είναι στην εξοχή και δεν ήταν εύκολο να τις φτιάξω και μόνη μου με δύο παιδιά. Οπότε χρησιμοποίησα το έτοιμο πρόγραμμα που έχει στο site του velona.gr, έβαλα απλά τις διαστάσεις των παραθύρων και μου τις έστειλαν έτοιμες. Μαζί και με το ύφασμα που περίσσεψε!
Η ιστορία μίας κουρτίνας
Στην αρχή σκέφτηκα να φτιάξω νέες κουρτίνες με την Έλσα και την Άννα από το Frozen, αλλά θα ήταν κάπως περιορισμένο το ρεπερτόριο μου (και δεν είμαι και σίγουρη ότι μπορώ να πιάσω τις ψηλές νότες του Let it go). Επειδή όμως είμαι σίγουρη ότι θα τις λατρέψει η κόρη μου, θα τις προτιμήσω για την επόμενη ανανέωση του δωματίου τους.
Εν τω μεταξύ, είναι πραγματικά δύσκολο να αποφασίσεις με τόση ποικιλία από υφάσματα, άσε που με τρώνε τα χέρια μου να κάνω κατασκευές και να πάρει η ραπτομηχανή μου φωτιά!
Ήδη έχω σκεφτεί μερικές ιδέες για το ύφασμα που περίσσεψε από τις κουρτίνες (δεν έχω λόγια για το πόσο εξυπηρετικοί είναι στο velona.gr).
Ελπίζω να στις δείξω σύντομα!
